** Het is vanaf nu mogelijk om ook online een afspraak te maken. **
Echografie
Door middel van echografie is het mogelijk om in de delen van het lichaam van het dier te kijken. Daardoor wordt het mogelijk om zonder ongemak voor uw dier oorzaken van verschillende aandoeningen te diagnosticeren. Het uitvoeren van echografisch onderzoek van organen in de buik en borstholte vereist uitgebreide training, ervaring, geavanceerde specialistische apparatuur en tijd. Voor veel dierenartsen is het niet haalbaar dit op hoog niveau aan te leren.
Echografie betekent bij ons echografie in brede zin van het woord. Dit gaat soms over zwangerschap en vaststellen van leefbaarheid van de vruchtjes. Echter vooral veel ziekten kunnen met behulp van een echo goed gediagnosticeerd worden. Daardoor kan er vlot met een passende behandeling gestart worden. Blaasproblemen, baarmoederontsteking, het vinden van tumoren, vreemde voorwerpen in maag, darmen en in abcessen, nierafwijkingen, hartfalen en het vinden van bepaalde hormonale afwijkingen zijn hier voorbeelden van. We kennen onze grenzen echter goed en verwijzen bij erg ingewikkelde aandoeningen in goed overleg met u als eigenaar ook naar een dierenarts specialist voor verdere diagnostiek en behandeling.
Met de huidige focus op verantwoord antibioticagebruik is het belangrijker dan ooit om aan voldoende diagnostiek te doen, om zo het onnodig of niet nuttig gebruik van antibiotica te voorkomen. Op dit vlak kan echografie in nauwe samenwerking met ons laboratorium ook voor uw dier een duidelijke meerwaarde hebben.
Detectie van afwijkingen aan organen in buik en borst.
De oorzaak van urinewegklachten en in huis plassen achterhalen.
Opsporen van bepaalde oorzaken van benauwdheid.
Detectie van vreemde voorwerpen (bijvoorbeeld indien uw huisdier iets heeft ingeslikt of een grasaar onder de huid heeft zitten).
Tumoren opsporen en aanprikken door middel van een dunne naald biopsie.
Bepalen of uw dier drachtig is, en een inschatting maken van het aantal te verwachten pups of kittens. (Vanaf 25-28 dagen na de dekking).
De oorzaak van een hartruis achterhalen en de manier van behandelen bepalen en het narcose risico inschatten.
De oorzaak van langdurig braken, diarree, niet eten, dikke buik helpen achterhalen.
Deze patiënt, een hondje, had last van vaker plassen en ook bloed plassen. Bij de echo bleek er een blaassteen in de blaas te zitten. De irritatie die deze gaf, zorgde ook voor een poliep van de blaas. Een operatie was mogelijk, en de klachten zijn opgelost.
Deze hond had last van chronisch braken. Op de echo was een sterk verdikte darm te zien. Een tumor. Deze is operatief verwijderd en opgestuurd voor onderzoek. Jammer genoeg bleek de tumor kwaadaardig te zijn.
Deze hond had verhoogde nierwaarden en dronk erg veel. Naast een grote lever, bleken ook beide bijnieren te groot. Verder onderzoek liet zien dat er sprake was van de ziekte van Cushing. Met medicatie gaat het nu goed.
Beertje is een buitenlands hondje, die na een jarenlang zwerversbestaan op een Grieks eiland bij zijn baasjes terecht is gekomen. Enkele jaren eerder was hij al onder behandeling geweest in verband met Leishmania. Hij kwam nu bij mij voor een echo van de buik omdat hij al een poosje sloom was en slecht at. Hij had koorts, was mager. De Leishmania titer was negatief. Bij het echografisch onderzoek viel een grote wat te donker gekleurde milt op. Omdat ze veel teken had gehad en het beeld bij een ontsteking van de milt past hebben we haar in eerste instantie behandeld met antibiotica. Dit hielp echter niets. De milt is in tweede instantie aangeprikt met een dunne naald en voor onderzoek opgestuurd. We waren bang voor een soort kanker. De milt bleek echter vol wormpjes (microfilaria) te zitten. Een bloed test bleek positief te zijn voor hartworm. Ondanks slechte vooruitzichten (Hartworm en Leishmania is heel veel voor zo’n klein hondje) wordt Beertje nu toch behandeld met een anti parasitair middel en doxycycline. De koorts is gezakt en hij voelt zich beter. Omdat er bij de volledige behandeling van hartworm grote risico’s zijn werd Beertje verwezen naar de universiteitskliniek voor verdere behandeling.
Het leek op een standaard verhaal van blaasontsteking. Een kater, rond de 2 jaar die vaak op de kattenbak ging zitten en af en toe een ongelukje had. Max was verder niet ‘ziek’. Hij at gewoon en wilde ook nog spelen.
Het echo-onderzoek bleek echter niet helemaal standaard. Naast de blaas die een vrij dikke wand bleek te hebben waren ook zijn nieren afwijkend. De linker nier had een verwijd nierbekken, met daarin enkele kleine steentjes. Er was gelukkig nog wel een aanzienlijke cortex. De ureter was duidelijk dikker dan normaal.
De rechter nier zag er ook niet helemaal goed uit. Er bleek sprake te zijn van een dikkere cortex dan normaal. Max had last van niersteentjes, zodat een van zijn nieren niet goed werkte. De andere nier nam de functie over.
De eigenaar wilde graag het allerbeste voor zijn dier. We hebben Max verwezen naar de specialist. Daar is een Subcutaneous Ureteral ByPass geplaatst, om de nier toch nog te redden. Helaas blijft het spannend voor Max. Omdat hij nog steeds steentjes vormt is het niet ondenkbaar dat er weer een obstructie van de ureter of de plasbuis op gaat treden. We zullen duimen.
Sam, een jonge jachthond had al weken een steeds terugkerende zwelling op de borst. Het was niet pijnlijk en hij geen koorts. Met een dunne naaldbiopt bleek er echter pus in te zitten.
Met een hoog frequente echografie probe hebben we goed kunnen kijken en zagen we een klein wit vlekje op beeld. Omdat we nu wisten dat er iets zat en vooral waar konden we het snel en gericht met een tangetje verwijderen. De bult is hierna gelukkig niet meer teruggekomen.
